Żołny na Suwalszczyźnie! Czyżby kolejna sensacja ornitologiczna?

H: Wczoraj miała być próba obserwacji kolonii jaskółki brzegówki, a skończyło się sensacją ornitologiczną. Prawdopodobnie byliśmy na jednym z najdalej wysuniętych na północ stanowisk, tego niezwykłego i rzadkiego  ptaka. Żołna jest jednym z najbardziej kolorowych ptaków w Polsce i widzieć to kolorowe zjawisko w locie… Miałem wrażenie, że obcuję z czymś mało realnym… ale po kolei.

fot. Miłosz, taka żołna kolorowa...

H: Powiem tak: gdyby ktoś mi powiedział, że będę obserwował te ptaki na Suwalszczyźnie… to bym nie uwierzył. Tak właściwie to  dalej nie wierzę. Gdy się popatrzy na mapę występowania gatunku… to u nas raczej „biała plama”. Co prawda autor artykułu na stronie birdwatching.pl  próbuje wyjaśnić przyczyny ekspansji żołn na tereny  bardziej, nazwijmy  to, chłodne (zobacz artykuł), ale o żołnach na naszych terenach nie słyszałem od miejscowych „podglądaczy”... W tekście padają nazwy: Hajnówka, Narew, Puszcza Białowieska (kolejne wywołanie... chyba normalnie tam pojedziemy)... Dobra. Trochę pogrzebałem. Na jednym forum przyrodniczym ktoś twierdził, że znajomy obserwował parkę koło Augustowa (wpis z 2007 roku). Czyli coraz bliżej...

M: Żołny wylatywały i wylatywał z norki naprawdę często.  Potem na dole przeszedł kot i wszystkie jaskółki zaczęły krzyczeć i latać nad nim. Żołny usiadły na drutach i się patrzyły. Kot na szczęście nie próbował się wdrapywać na skarpę i sobie poszedł, a żołny znowu zaczęły latać z owadami w dziobie.

Wyglądało to tak, że najpierw żołna siadała na kablach. Przez chwilę patrzyła czy wszystko w porządku, a potem zlatywała i  siadała na skarpie i znów się rozglądała. Dopiero po chwili wlatywała do norki. Zostawiała tam owada i wynosiła coś w dziobie. Tata mówił, że to odchody pisklaków.

H: Zdjęcia robił Miłosz. Ja siedziałem z lornetką i napawałem się widokiem.  Prezentowane fotografie są zrobione z dużej odległości, dlatego mają może pewne wady techniczne… ale przecież nie o to chodzi. Nie chcieliśmy naruszać przestrzeni ptaków i ich spłoszyć, dlatego obserwacje poczyniliśmy krótką i mało inwazyjną…  z racji tego, że samo przebywanie człowieka w pobliżu jest zagrożeniem dla tego gatunku. Nie byliśmy nachalni i żołny nie zwracały na nas uwagi. Po kilkunastu minutach  (i kilkunastu zdjęciach) podglądania wycofaliśmy się dyskretnie.

fot. Miłosz, taki "rysunek" na skrzydłach... szkoda, że akurat słońce zaszło...

  i to charakterystyczne wystające piórko na środku ogona...

M: Tata był bardzo zdziwiony, ze zobaczył żołny. Mówił, że widział je tylko w książce i na naszych terenach ona wcale nie występuje. A ja mam swoją pierwszą żołnę na zdjęciach i jestem bardzo zadowolony.

H: Na drutach w pewnym momencie zaobserwowaliśmy aż 5 sztuk, ale tylko dwie karmiły… Wydawało mi się jednak, że prawie wszystkie miały w dziobach jakieś owady…  ale może to tylko wyobraźnia (daleko było do tych kabli).

O miejscu gniazdowania nie powiemy ani słowa. Ci, którzy o tym fakcie wiedzieć powinni, już wiedzą i czynione są pewne „kroki” ochronne. Zatem pozwólmy żołnie rozgościć się na Suwalszczyźnie…  może to zapowiedź naprawdę kolorowych doznań wizualnych na większą skalę już w kolejnych latach... może obiektyw będzie dłuższy... bo zbliżać się do tej kolonii nie będziemy. Takie mamy zasady.

fot. Miłosz, na skarpie żołna... a poniżej brzegówka wylatująca z norki... 

H: Zielonka, tracz bielaczek, pokaźne stado czapli białej,  piekielnica… a teraz żołna… i wszystko na Suwalszczyźnie (i wszystko udokumentowane na naszym blogu). Zawsze twierdziłem,  że mamy tu same interesujące rzeczy…  wystarczy tylko dobrze się rozejrzeć.