Się promujemy... czyli Sudawcy w Raczkach i Starych Juchach

H: Dziś łamiemy zasadę… będzie kilka zdjęć zrobionych przez innych… trudno być równocześnie twórcą i tworzywem… szczególnie na imprezach tego typu. Czyli o promocji… najpierw albumu fotograficznego (w niedzielę w Raczkach),  a potem naszego bloga (dziś w Starych Juchach).

fot. Ka(tarzyna)śka (nie wiem czy tak oficjalnie...) Olfier-Halicka, GOK w Raczkach

H: Tak. W niedzielę były Raczki i promocja wydawnictwa „Wpisani w Rospudę”.  Raczki to specyficzne miejsce. Nie wiem jak oni to robią, ale na wszystkich imprezach, na których byłem  w GOK-u, sala była wypełniona po brzegi (a tym razem, mimo niesprzyjającej aury, kilka osób oglądało prezentację… przez okno). Miłosz występował w roli autora. Po raz pierwszy w albumowej wersji. 

M: Jadąc na promocje albumu nie sądziłem, że dostanę brawa. Gdy ludzie zaczęli podchodzić do mnie i prosić o autografy,  to zrobiło mi się bardzo przyjemnie. Jakaś pani zapytała jak się czuję w takiej roli, a ja odpowiedziałem, że dobrze. Tata przed prezentacją moich zdjęć powiedział o mnie kilka zdań i to też było miłe, ale wiem,  że i tak muszę się rozwijać i robić coraz lepsze zdjęcia. To mój pierwszy album, w którym pojawiło się pięć zdjęć,  ale dla mnie to jest coś naprawdę szczególnego.

H: Dumny. Tyle.

 fot. Katarzyna Olfier-Halicka

M: Dziś wybraliśmy się na zakończenie projektu „Podróże Bliskie i Dalekie” do Starych Juch. Jechał z nami pan Piotr Malczewski, taty kolega, co też robi zdjęcia i często jeździ do Rosji na wyprawy. Niedawno też z jednej wrócił. Dostałem od niego kamień znad Bajkału. Był naprawdę piękny i fajny w dotyku. Miał różnokolorowe żyłki. Pan Piotr miał wczoraj urodziny, a to ja dostałem prezent.

H: Jechaliśmy we trójkę  do Starych Juch na zaproszenie Radka Nowackiego. Radka i jego żonę Paulinę, poznałem onegdaj w Suwałkach przy realizacji jakiegoś dziwnego projektu. Oprócz zawartej  znajomości doszło do bezprecedensowej sytuacji. Zostałem prze niego sfotografowany. 

Nie lubię stać z drugiej strony aparatu… ale jak już tak dziś pokazujemy zdjęcia innych…  

 fot. Radek Nowacki, taki dyptyk...i taka gęba kilka lat temu

H: Piotr faktycznie miał wczoraj urodziny i dostał dziś od naszego gospodarza prezent fotograficzny.... Bardzo dobry portret. Wzruszył mnie i nie mogłem się powstrzymać...

fot. Radek Nowacki, a na zdjęciu towarzysz naszej podróży. Piotrek Malczewski

H: Radek nie tylko fotografuje… ale jest dyrektorem biblioteki. Należy dodać: mocno zakręconym dyrektorem (no bo kto normalny zaprasza takich gości), ma wizję i ją realizuje. I to mi się podoba.

M: My jako Sudawcy mówiliśmy pierwsi. Więcej mówił tata, bo ja za bardzo nie lubię mówić publicznie. W Raczkach mi się udało nic nie mówić, ale tu ludzie zadawali mi pytania więc musiałem coś powiedzieć. To było moje pierwsze takie wystąpienie i cieszyłem się jak się skończyło. A potem opowiadał o „Dzikich Mazurach” Biegnący Wilk, którego już prezentowaliśmy na naszym blogu (zobacz wpis). 

fot. Adrian Milewski (wszystkie poniższe zdjęcia) 

H: Gadałem faktycznie więcej… Zawsze zastanawiam się po jakiego groma wymyślam sobie takie sytuacje. Nie lubię mówić publicznie, bo mimo jakiegoś planu… zawsze zapominam, co chciałem powiedzieć… i znów chaos zwerbalizowany. Tak już mam.

I po każdym takim spotkaniu, prezentacji… mówię sobie, że to ostatni raz. Tak sobie mówię… a za jakiś czas znowu samobiczowanie… Niektórzy lubią jak boli.

PS. Przypomniało mi się jeszcze... na spotkaniu w bibliotece był pewien pan, który odnajduje się w strzelaniu z łuku (my też, w bagażniku jeden wozimy). W przerwie podszedł do nas, a właściwie do Miłosza i zapytał, czy to możliwe, że widział go w filmie o grodziskach jaćwieskich, jak biega z aparatem. Faktycznie realizowaliśmy taki film dla  Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie. Pokazy odbywały się w Jeleniewie, Ełku (tu właśnie zostaliśmy namierzeni) i gdzieś w Norwegii. Sława nas wyprzedza...